Aretuza

Nie widziałam jej chyba z rok i wcale nie ucieszyłam się na jej widok. Miałam jeszcze nadzieje, że może pomyliłam się, może nie poznałam, ale nie, to na pewno ONA!

Zasyczałam pod nosem - znowu tu się przywlekła. Wredota jedna paskudna!

I po co!

Nikt jej tu nie zapraszał!

Nie lubię jej!

No ale trudno. Jest to jest. Podeszłam, ale oczywiście nie dotykałam. Nie oszuka mnie. Uroda urodą, ale charakter to ona ma wredny. Mam nadzieje, że szybko pozbiera się i wyniesie w diabły.

Przeskoczyłam nad leżącą na plaży Aretuzą i powędrowałam dalej.

Aretuza.

 
Żagiel Aretuzy, zwanej równierz zeglarzem portugalskim,  może mierzyć 20-30 cm, a jej macki osiągają długość do 30 metrów. ( U nas do tej pory spotkałam dużo mniejsze osobniki.) Eksperci ostrzegają, że spowodowane przez nią poparzenia mogą być bardzo niebezpieczne, m. in. wywoływać tachykardię (przyspieszenie akcji serca), skurcze mięśni i trudności z oddychaniem.
Od 30 do 50 procent poparzeń kończy się w szpitalu. Uczulenie na jad może doprowadzić nawet do zatrzymania pracy serca i śmierci. Poparzenia są szczególnie niebezpieczne dla dzieci, osób starszych i osłabionych.
Ludzie w walce z meduzami nie mają wielkiej broni - mogą je tylko odławiać.

Wszystko przez zmiany klimatu
Według dyrektora Instytutu, Xaviera Pastora, rozprzestrzenianie się meduz spowodowane jest zmianami klimatycznymi, a także zaburzeniem łańcucha pokarmowego w morzu poprzez zmniejszenie się liczby ich naturalnych wrogów, ryb i żółwi.

Meduzy lubią wodę ciepłą i słoną. Żyją kilka miesięcy.
Znajdziemy je wszędzie w ciepłych morzach, ale najczęściej spotyka się je w prądzie zatokowym północnego Atlantyku oraz w subtropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku.

Pożywienie i polowanie

Pod pęcherzem aretuzy znajduje się polipy z których zwisają długie macki. Niektóre z nich są zaopatrzone w kapsuły z trującą substancją, służącą do paraliżowania ofiary. Mięśnie parzydełek przenoszą sparaliżowaną rybę do kolonii polipów, która znajduje się pod pęcherzem gazowym. Aretuza chwyta rybę, którą jest w stanie pokonać. Jako przynętę często stosuje małą rybkę odporną na truciznę wydzielaną przez nią. W zamian ryba ta odżywia się martwymi końcówkami macek i resztkami jej ofiar.

Zwyczaje.

Aretuzy spotyka się w ciepłych morzach i oceanach, często w grupach składających się z tysięcy osobników. Ich przepuszczający światło, połyskujący pęcherz wystaje na 15 cm. z wody i sprawia wrażenie małego żagla. Jeszcze bardziej zadziwiający jest fakt, że zwierzę to może płynąć nawet pod wiatr aby utrzymać określony kurs. Meduza ta występuje zazwyczaj blisko wybrzeża ale podczas cieplejszych miesięcy dryfuje również chętnie w zimniejsze rejony. Silne, wiejące w stronę brzegu wiatry potrafią ją jednak zwiać na ląd.

Rozmnażanie

Nie jest do końca jasne, w jaki sposób aretuza się rozmnaża. Wiadomo jednak, że rozmnaża się bezpłciowo i że w koloniach znajdują się polipy, odpowiedzialne za rozród. Z nich powstają nowe kolonie. Jeśli przyjmiemy ten punkt widzenia, zauważymy, że aretuzy mogą się nieustannie replikować, co wyjaśniałoby ich wielką ilość. Przypuszcza się również, że żeglarz portugalski podczas śmierci wydala plemniki i jajeczka do oceanu z których to powstają nowe osobniki.

Wiadomości i zdjęcia zaczerpnięte z Wikipedii.

Jolanta Mirecka